Αμυγδαλίνη.. η ενίσχυση του ανοσοποιητικού!

• 
  
• 
  

• Προβολή φωτογραφίαςΑμυγδαλίνη.. η ενίσχυση του ανοσοποιητικού!

Παλαιότερα όλοι αναρωτιόντουσαν αν ο ίδιος ο οργασμός μπορούσε να επιτεθεί στον εαυτό του. Η απάντηση ήρθε από τον Denham Harman το 1956 ο οποίος υποστήριζε την ύπαρξη των ελεύθερων ριζών και την βλάβη που μπορούν να προκαλέσουν στον οργανισμό και ότι μπορούν να επιφέρουν την γήρανση του ενώ υποστήριξε ότι η εξάλειψή τους από το ανθρώπινο σώμα μπορεί να έχει θετικά αποτελέσματα στην γενικότερη λειτουργία του οργανισμού.

 

Τι είναι όμως οι ελεύθερες ρίζες και τι μπορεί να βοηθήσει στην μείωση τους και τον περιορισμό τους;

 

Οι ελεύθερες ρίζες είναι άτομα ή μόρια που έχουν ένα αζευγάρωτο ηλεκτρόνιο στην εξωτερική τους στοιβάδα. Αυτό τις κάνει να κινητοποιούνται για να αρπάξουν το ηλεκτρόνιο που τους λείπει από οποιοδήποτε άλλο μόριο του σώματος μπορούν.

 

Συσσωρεύονται και ασκούν στον οργανισμό μια ισχυρή οξειδωτική βλάβη στα κύτταρα του, καθώς παρεμβάλουν στην κυτταρική  δομή των φυσιολογικών κυττάρων του οργανισμού προκαλώντας τους μεταλλάξεις.

Η παραγωγή τους παρόλα αυτά συμβαίνει από τον ίδιο τον οργανισμό καθώς είναι προϊόντα του φυσικού μεταβολισμού αφού απελευθερώνονται από τα μιτοχόνδρια, τα οποία αποτελούν για το κύτταρο, το μέσο παραγωγής ενέργειας ως υποπροϊόντα, κατά την διάρκεια παραγωγής της με την χρησιμοποίηση οξυγόνου.

 

Ένα από τα πιο σοβαρά προβλήματα που μπορεί να προκαλέσουν οι ελεύθερες ρίζες είναι στην δομή του DNA οπότε μέσω αυτού δημιουργούνται μια σειρά προβλημάτων που σχετίζονται με την υγεία.

 

Παρόλα αυτά υπάρχουν ορισμένες ουσίες οι οποίες έχουν εμφανίσει μια ισχυρή δράση απέναντι στις ελεύθερες ρίζες και τις βλάβες που μπορούν αυτές να προκαλέσουν. Η Αμυγδαλίνη είναι μια από αυτές. Είναι μία κυανιούχα ουσία, ένα γλυκοσίδιο, που βρίσκεται στους πυρήνες, τα κουκούτσια, των περισσότερων φρούτων.

 

Πρώτη φορά την απομόνωσαν το 1830,οι δυο χημικοί Pierre-Jean Robiquet και Antoine Boutron-Charlard από τους πυρήνες του πικραμύγδαλου, εξ' ου και η ονομασία της ως Αμυγδαλίνη, ενώ εμφανίζεται και σε φρούτα όπως είναι το βερύκοκο, ο πυρήνας του οποίου είναι από τις πιο γνωστές πηγές Αμυγδαλίνης, το κεράσι και άλλα.

 

Έχει αναφερθεί για την δράση της στην κυτταρική λειτουργία και την προσφορά της ως ένας ισχυρός παράγοντας προστασίας των κυττάρων. Είναι ουσία που βοηθά στην αντιμετώπιση των μεταβολών που μπορεί να συμβούν στα κύτταρα και στην μετάλλαξη που αυτά μπορεί να υποστούν από μια σειρά παραγόντων όπως είναι οι ελεύθερες ρίζες, καθώς διαθέτει, όπως έχει αναφερθεί, ισχυρά αντιφλεγμονώδη αποτελέσματα για τον οργανισμό, ενώ πολλές είναι και οι αναφορές που γίνονται σχετικά με τα αναλγητικά αποτελέσματα που μπορεί να προκαλέσει.

 

Αυτά τα αποτελέσματα που προκαλούνται από την Αμυγδαλίνη οφείλονται κυρίως στην ιδιότητά της να ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα και να συμμετέχει μαζί με αυτό στην αντιμετώπιση οποιασδήποτε αλλαγής που μπορεί να προκύψει σε κάποιο κύτταρο του οργανισμού, ενώ βοηθά στην αποδόμηση ορισμένων ενζύμων που μπορεί να προκαλούν σειρά προβλημάτων.

 

Ταυτόχρονα, η Αμυγδαλίνη έχει χαρακτηριστεί και ως ένας πιθανός αντιϊνωτικός παράγων που θα μπορούσε να βοηθήσει στις ινωτικές καταστάσεις των νεφρών. Ενώ, πολλές φορές έχει χαρακτηριστεί και ως μια ουσία που βοηθά στην καλύτερη κυκλοφορία του αίματος.

.