ΒΡΩΜΗ, ΠΙΤΟΥΡΟ & Η ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΗ ΤΟΥΣ ΑΞΙΑ.

Ιδιότητες της βρώμης στη διατροφή.

Περιέχει περισσότερο “καλό¨ λίπος από άλλα δημητριακά, το σύμπλεγμα των βιταμινών Β (Mickeith 2007) επίσης τονώνει το νευρικό σύστημα και δυναμώνει τα οστά.

Προστατεύει την καρδιά και τους πνεύμονες (Wrgith 2008, Costain 2001).

Tο πλιγούρι της βρώμης περιέχει διοξείδιο του πυριτίου, που είναι διουρητικό.

Δημιουργώντας μια ασπίδα προστασίας στο έντερο, δεσμεύει τα χολικά οξέα και δεν επιτρέπει την απορρόφηση τους, έτσι βελτιώνει τη λειτουργία των εντέρων και εμποδίζει την ανάπτυξη εκκολπωμάτων, αιμοροΐδων και πιθανόν να έχει – σύμφωνα με τελευταίες έρευνες- αντικαρκινική δράση.

Με τη β-γλυκάνη που περιέχει, ενισχύει τη δράση του ανοσοποιητικού συστήματος απέναντι στους ιούς και τα παράσιτα.

Με τη β-γλυκάνη επίσης ελέγχεται ο γλυκαιμικός δείκτης και περιορίζεται η έκκριση της ινσουλίνης.

Με τις πολυφαινόλες που περιέχει, έχει αντιοξειδωτική δράση.

Είναι αντιφλεγμονώδης και αντιαλλεργική, γι αυτόν το λόγο συστήνεται από τους γαστρεντερολόγους στην αντιμετώπιση των συπτωμάτων του στομαχικού έλκους.

Με τις φυτικές ίνες που περιέχει και με την παρουσία της β- γλυκάνης βοηθάει στην αντιμετώπιση της χοληστερίνης .

Δεν ανιχνεύεται γλουτένη, σαν απόδειξη δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί στην αρτοποιία μόνη της, παρ’ όλ’ αυτά είναι σαφώς στη κρίση του καθένα που έχει δυσανεξεία στη γλουτένη (κοιλιοκάκη), το αν θα τη συμπεριλάβει στην τροφή του.

Με τις ίνες που περιέχει, βοηθά στη καταπολέμηση της δυσκοιλιότητας και τον έλεγχο του βάρους.

Οι νιφάδες της βρώμης καθώς και το πίτουρο ή το πλιγούρι, μπορούν να καταναλωθούν ωμά, οπότε τα ωφέλιμα συστατικά της, παραμένουν σε πολύ καλή ποσότητα.

Ειδικότερα για τα λεπυρίδια (πίτουρο βρώμης).

Τα τελευταία χρόνια με την διαπίστωση των ωφελειών των ινών στη διατροφή, έχει δοθεί ιδιαίτερη σημασία στο πίτουρο της βρώμης το οποίο είναι πλούσιο σε φυτικές ίνες, βιταμίνες του συμπλέγματος Β, πρωτεΐνες και αντιοξειδωτικά.

To πίτουρο της βρώμης όπως είναι φυσικό αποτελείται κυρίως από φυτικές ίνες -διαλυτές και αδιάλυτες- σε αναλογία μάλιστα σχεδόν 50/50, πράγμα που κάνει τη βρώμη το πρώτο δημητριακό σε περιεκτικότητα αδιάλυτων ινών, ισότιμη ποσότητα με τα μήλα και άλλα φρούτα και λαχανικά. Οι αδιάλυτες ίνες καθαρίζουν το έντερο παίζοντας το ρόλο της σκούπας, ενώ οι διαλυτές ίνες έχουν το χαρακτηριστικό να μπορούν να απορροφούν υγρασία στο 20πλάσιο του μεγέθους τους. Έτσι δημιουργούν την αίσθηση του κορεσμού και μειώνουν το αίσθημα της πείνας.

Οι αδιάλυτες φυτικές ίνες, έχουν την ικανότητα να διασπώνται, να ενώνονται και να παρασύρουν έξω από τον οργανισμό βλαβερές ουσίες, όπως μόρια λίπους, σάκχαρα και τοξίνες.

Καταπραΰνουν και ελέγχουν τη δυσκοιλιότητα .

Δεσμεύουν καρκινογόνες ουσίες και παρασύρουν τη χοληστερόλη.

Η κατανάλωσή τους πρέπει να είναι γύρω στα 2-3 κουτάλια ημερησίως, για να μην παρασυρθούν μαζί με τις επιζήμιες ουσίες και συστατικά ωφέλιμα όπως: μαγνήσιο, ασβέστιο και άλλα μέταλλα.

πηγές

Ευρωπαϊκό συμβούλιο για τα τρόφιμα.
Τα σιτηρά των εύκρατων κλιμάτων – Ανδρέα Καραμάνου καθ. της Γεωργίας στη Γεωπονική σχολή Αθηνών.

greenchef.gr