Αγούδουρας ένα εκπληκτικό φαρμακευτικό φυτό!
Πρόκειται για έναν ταπεινό αυτοφυή θάμνο, που οι περισσότεροι τον
θεωρούν ζιζάνιο στα χωράφιά τους, είναι πολύ ελαφρύς και τον παρασύρει
εύκολα ο άνεμος ,εξ ου και η φράσει «τρέχει σαν τον αγούδουρα». Ανήκει
στην οικογένεια των Υπερικοειδών. Στην Κρήτη γνωστό ως Αγούδουρας , στην
υπόλοιπη Ελλάδα το ξέρουν σαν Σπαθόχορτο και σαν Βαλσαμόχορτο. Αναφορές
για το φυτό και για τις ιαματικές του ιδιότητες υπάρχουν από τον
Ιπποκράτη, τον Διοσκουρίδη και τον Γαληνό. Οι αρχαίοι Σπαρτιάτες το
χρησιμοποιούσαν για την επούλωση τραυμάτων από σπαθιά ,ίσως γι’ αυτό
ονομάστηκε σπαθόχορτο. Ανθίζει από τον Ιούνιο ως τον Σεπτέμβρη, ανάλογα
με τις κλιματολογικές συνθήκες της κάθε περιοχής. Έχει καταπραϋντικές
ιδιότητες και από αυτό παράγεται το βαλσαμέλαιο (βάλσαμο είναι αυτό που
ανακουφίζει από τον πόνο), χρησιμοποιείται και για εξωτερική και για
εσωτερική χρήση. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε όλο το φυτό αλλά κυρίως τα
άνθη του. Το χρησιμοποιούμε σαν αφέψημα ,1-2 κουταλάκια του γλυκού
αποξηραμένα άνθη σε ένα φλυτζάνι βραστό νερό. Εχει ευεργετική δράση σε
περιπτώσεις έλκους στομάχου, κολίτιδας, γαστρίτιδας και σε αίσθημα
άγχους. Το βαλσαμέλαιο το χρησιμοποιούμε και για εσωτερική και για
εξωτερική χρήση, είναι πολύ αποτελεσματικό σε εγκαύματα, σε κοψίματα και
σε πληγές του δέρματος. Ένας τρόπος παρασκευής του βαλσαμέλαιου είναι ο
εξής: Παίρνουμε τα άνθη του φυτού(δεν τα ξεραίνουμε) και τα τοποθετούμε
σε ελαιόλαδο με αναλογία 1 μέρος από άνθη και 4 μέρη ελαιόλαδο, τα
αφήνουμε στον ήλιο 3-4 μέρες όχι περισσότερο και μετά τα φυλάμε σε
θερμοκρασία δωματίου περίπου έναν με ενάμιση μήνα, ώστε να γίνει πλήρης
εκχύλιση του φυτού και τότε απομακρύνουμε τα στερεά συστατικά, μπορεί να
χρησιμοποιηθεί σε διάστημα ενός χρόνου.
Μαρία Δημοπούλου
Μαρία Δημοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου